„Głucho jak w Głusku”, „Samotność – kiepskie towarzystwo”, „Witaj w krainie gdzie obcy ginie” – to hasła promujące organizowanie społeczności lokalnych w trzech miejscach Lublina. (OSL).

Konferencje, spotkania, artykuły w mediach, strony www, to jedynie kilka możliwości promowania metody organizowania społeczności lokalnej. Pomysłem na zapoznanie z OSL mieszkańców Lublina są min. konferencje. Wydarzenie to zostało wybrane przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie jako sposób na promowanie i upowszechnianie pracy ze społecznościami lokalnymi.

Dlaczego i co promowano? Od marca 2011 roku trzy pracownice socjalne: Brygida Boruch, Justyna Flisek i Sylwia Krasucka, uczestniczyły w szkoleniu dot. organizowania społeczności lokalnej. Jednocześnie wdrażając model OSL w trzech społecznościach lokalnych Lublina.

Po raz pierwszy, postanowiły podzielić się swoimi doświadczeniami po roku pracy w społecznościach. W dniu 30.03.2012r, odbyła się pierwsza konferencja pod hasłem: „Aktywizowanie społeczności lokalnej – sposoby i korzyści”. Zostały zaprezentowane działania środowiskowe realizowane na ulicy Towarowej, na Oś. Mickiewicza i w Głusku. Celem konferencji było promowanie modelu OSL, zaprezentowanie działań środowiskowych oraz promowanie partnerstwa.

Druga konferencja upowszechniająca pracę metodą organizowania społeczności lokalnej odbyła się 24.10.2012 roku. Przybrała bardzo aktywną i różnorodną formułę. Dyrektor MOPR Pani Dorota Gąsior w swoim wystąpieniu podkreśliła, że organizowanie społeczności lokalnej jest ważnym narzędziem w pracy Ośrodka i będzie kontynuowane po zakończeniu udziału pracowników socjalnych w projekcie. Pełne poparcia dla działań MOPR było wystąpienie Pani Jolanty Ślązak, Przewodniczącej Rady Pomocy Społecznej przy Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, podkreśliła, że jest dumna z lubelskiego Ośrodka, gdyż wprowadza nowatorskie rozwiązania i stale poszukuje nowych sposobów rozwiązywania problemów społecznych. MOPR korzystał również ze wsparcia eksperta OSL, w  swojej prezentacji Pan Paweł Jordan przybliżył model OSL oraz podkreślił konieczność zmian w systemie pomocy społecznej, opisał także korzyści dla gminy, ośrodka i dla społeczności wynikające z pracy metodą organizowania społeczności lokalnej.

Konferencja została wzbogacona o aktywną formę pracy, organizatorki społeczności lokalnych poprowadziły zabawę integracyjną. Uczestnicy przy wejściu otrzymywali naklejki w trzech kolorach: żółtym, zielonym i pomarańczowym. Po wyjaśnieniu zasad zabawy, obecni przekazywali kolejno sznurki nawinięte na szpulkę w kolorze zgodnym z przyklejoną wcześniej naklejką, jednocześnie nadal trzymając sznurek. W wyniku przekazywania sznurka powstała kolorowa sieć, która została zaprezentowana na hasło osoby prowadzącej. Zabawa sprzyjała nawiązaniu kontaktu, wymianie spojrzeń i uśmiechów. Wzbudziła zadowolenie uczestników oraz zdziwienie utworzoną siecią, będącą efektem i symbolem współpracy.

Mocnym atutem konferencji były praktyczne wystąpienia organizatorek społeczności lokalnych, ukazujące prowadzony proces pracy w społecznościach, podkreślające zaistniałe zmiany. Cennym wzbogaceniem były wypowiedzi współpracujących partnerów lub koalicjantów. W wystąpieniach podkreślano konieczność kontynuowania pracy środowiskowej, deklaracje padały także ze strony pracowników socjalnych MOPR, którzy już są zaangażowani w proces diagnozy kolejnych dwóch społeczności Lublina.

Konferencje promujące i upowszechniające metodę OSL, pozwalają na przybliżenie idei organizowania społeczności lokalnej szerszemu gronu odbiorców, w tym pracownikom ośrodków, partnerom, lokalnym władzom. Są ważne z punktu widzenia budowania wizerunku ośrodka, stwarzają szansę na popularyzowanie nowatorskich metod pracy, sprzyjają przełamywaniu stereotypów, związanych z nierzadko negatywnym postrzeganiem ośrodków pomocy społecznej. Są okazją do podzielenia się dorobkiem organizatorów społeczności lokalnych z pracy w społecznościach, potwierdzają posiadaną przez nich wiedzę, umiejętności, zaangażowanie. Jest to ważny czas świętowania sukcesów, zachodzących zmian, choć wydaje się być krótką chwilą w długotrwałym procesie pracy w społeczności.

Monika Makowiecka

Monika Makowiecka – pedagog, absolwentka Uniwersytetu w Białymstoku, Wyższej Szkoły Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Św. oraz studiów podyplomowych Zarządzania Gospodarką Społeczną na Uniwersytecie Warszawskim. Członkini Rady Programowej Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej CAL. Trenerka CAL, uczestniczka XIV Szkoły Trenerskiej STOP, licencjonowana trenerka programu Spadochron. W latach 2000 – 2010 pracownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Radomiu, gdzie min. współorganizowała i prowadziła Klub Integracji Społecznej. Od 2010 roku prowadzi działalność edukacyjną, w szczególności w obszarze pomocy społecznej. Współpracuje w realizacji projektu systemowego „Tworzenie i rozwijanie standardów usług pomocy i integracji społecznej”, posiada doświadczenie mentora grup i środowisk, w pracy z pracownikami socjalnymi – organizatorami społeczności lokalnych z ośrodków pomocy społecznej ze średnich i dużych miastach oraz pełniła rolę opiekuna – coacha dla grupy z małych miejscowości.